Eskişehir’de 2 Haziran 2013’te Gezi Parkı eylemleri sırasında polisler ve eli sopalı kişiler tarafından dövülerek ağır yaralanan, ilk tıbbi müdahaleyi 20 saat sonra alabilen 19 yaşındaki Ali İsmail Korkmaz, 20 gün komada kalarak 10 Temmuz’da hayata gözlerini yumdu.
Ali İsmail Korkmaz’ın vefatının 10. yıl dönümünde annesi Emel Korkmaz ve ağabeyi Gürkan Korkmaz, “Yüreğimiz yanıyor!” dedi.
“TEDAVİ EDİLSE BELKİ BUGÜN YAŞIYOR OLACAKTI”
Cumhuriyet’e konuşan anne Korkmaz, şunları söyledi:
“Ali İsmail’in darp görüntülerini herkes izledi. Buna karşın ‘ödül’ niteliğine ceza aldılar. Hepsi şu an dışarıda elini kolunu sallayarak geziyor ama benim oğlum 10 yıldır toprak altında. Ali İsmail benim evladım ama bu süreçte milyonlarca insanın da çocuğu, kardeşi ve abisi oldu. Şu an Ali İsmail’in adına kurduğumuz vakıfla yüzlerce çocuğa burs veriyoruz. Ali İsmail’in adıyla bir mücadele veriyor olmak bana güç veriyor. Ali İsmail darp edildikten sonra müşahede altına alınmadı. Tedavi edilse belki de bugün yaşıyor olacaktı. 6 Şubat depreminde de Ali İsmail’in kuzenini kaybettik. Adaşıydı. Yüreğimiz yanıyor.”
“ACISI TARİF EDİLEMEZ”
“Ali İsmail’in aramızdan alınmasının acısı tarif edilemez” diyen ağabey Korkmaz da, şu ifadeleri kullandı:
“Biz o ölene kadar Hatay’ın bir köyünde yaşayan bir aileydik. Babam inşaat işçisi, annem ev hanımıydı. Köyde yaşayan, ‘politik’ sayılmayacak bir aileydik. Ülke gündemini takip ediyorduk ancak hepsi o kadardı. Politik değildik, ancak Ali İsmail’in öldürülmesiyle ülke politikasının ortasında bulduk kendimizi. Ali İsmail’in ölümünden sonra bizim için hiçbir şey eksisi gibi olmadı. Kardeşimin ne mezuniyetini görebildik ne de düğününü… O hayattayken 2 yeğeni vardı. O öldükten sonra 6 yeğeni daha oldu ancak onları tanıyamadı.”
